Αριστομένης ο Μεσσήνιος: Κωνσταντίνος Μπρουμίδης: Ο Φιλιατρινός "Μιχαήλ 'Αγγελος" του Καπιτωλίου.

Κωνσταντίνος Μπρουμίδης

Ο Φιλιατρινός "Μιχαήλ 'Αγγελος" του Καπιτωλίου.

1805–1880

Την εποχή όπου όλος ο Ελληνισμός στέναζε κάτω από την καταπίεση του Οθωμανού τυράννου, κατά το 1774, τότε που το κίνημα του Ρώσου ναύαρχου Ορλώφ στο Αιγαίο είχε πνιγεί στο αίμα, οι Έλληνες σαν κυνηγημένα πουλιά προσπάθησαν να κρυφτούν από την εκδικητική μανία των τούρκων.

Ανάμεσα στους Έλληνες που έψαχναν έναν νέο τόπο για να ξεφύγουν από τους τούρκους ήταν και ο μικρός Σταύρος Μπρουμίδης από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, που μαζί με τους γονείς του πήγαν πρώτα στην Ζάκυνθο και από εκεί στην Ρώμη, όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν οι Έλληνες για να βρουν μια ήσυχη γωνιά από τους διώκτες τους.
Επειτα από έρευνα, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γρηγόρης Χαλιακόπουλος έδωσε διάλεξη στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, εξηγώντας πώς από λάθος, ο Μπρουμίδης που καταγόταν από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, θεωρήθηκε Ιταλός.
Η οικογένεια Μπρουμίδη χρονολογείται από το 1652, η οποία κυνήγησε και πολέμησε τον Τούρκο κατακτητή. Το 1769 στο κίνημα του Ορλώφ ένας Μπρουμίδης αναφέρεται στα ηγετικά στελέχη του κινήματος.

Ο Μπρουμίδης αυτός κυνηγημένος από τον Σουλτάνο για την επαναστατική του δράση, πέρασε μαζί με την οικογένεια του το 1774 στην Ζάκυνθο και από εκεί στην Ρώμη. Από την οικογένεια αυτή προέρχεται και ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του ζωγράφου, ο οποίος παντρεύτηκε την Άννα Μπιανκίνι και στις 26 Ιουλίου του 1805 γεννήθηκε ο γιος τους Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, ο άνθρωπος που αφιέρωσε την ζωή του για να ζωγραφίσει το Καπιτώλιο, τον χώρο της βουλής και της γερουσίας των Αμερικανών.

Μετά το πέρας των σπουδών του δεν άργησε να αναγνωριστεί η ευφυΐα και το ταλέντο του νεαρού τότε καλλιτέχνη. Το 1840 του ανέθεσε ο Πάπας Γρηγόριος ο 16ος την διόρθωση μισοκατεστραμένης τοιχογραφίας του Ραφφαέλλο στην στοά του Βατικανού.
Αργότερα ξαναδημιουργεί μόνος του μια τοιχογραφία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, επίσης παίρνει εντολή να φιλοτεχνήσει το πορτραίτο το Πάπα Πίου του 9ου για την στοά του Βατικανού. Για το έργο αυτό παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Πάπα, και σαφώς καταξιώθηκε πια ως καλλιτέχνης στην Ιταλική τέχνη. Σύμφωνα με δική του ιδιόχειρη μαρτυρία (καμιά άλλη – γραπτή δεν είναι διαθέσιμη).
Είχε παντρευτεί στην Ρώμη και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, την Ελένη και τον Ιωσήφ. Όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιταλία, η οικογένεια του έμεινε πίσω. Με την κόρη του, όμως την Ελένη, διατηρούσε σ΄ όλη του την ζωή αλληλογραφία. Σε μια συμπλοκή ο Μπρουμίδης ενώ υπηρετούσε τον Παπικό στρατό, παράκουσε την εντολή του για πυροβολισμό καθότι στην άλλη πλευρά μέσα στους επαναστάτες, υπήρχαν γνωστοί και φίλοι ομότεχνοι του. Εξάλλου οι ίδιες οι φιλελεύθερες ιδέες τον είχαν αγγίξει και επηρεάσει. Για την άρνηση του να χτυπήσει τους επαναστάτες τιμωρήθηκε με φυλάκιση. 14 σκληρούς μήνες έμεινε στην φυλακή, και μόνο με παρέμβαση του Πάπα του οποίου το πορτραίτο είχε ζωγραφίσει, αφέθηκε ελεύθερος, υπό τον όρο να εγκαταλείψει για πάντα την Ιταλία.

Έτσι βρέθηκε στην Αμερική, χάρη στην βοήθεια ενός φίλο Αμερικανού που είχε. Στο νέο τόπο, καταξιώνεται και πάλι ως καλλιτέχνης, αφού η αξία των έργων του δεν γνωρίζει γεωγραφικά σύνορα. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά κι απέκτησε ένα γιο, με την κατά πολύ νεώτερη του Λόλα Μπουμίδη (κατά άλλους, πρόκειται για θετό γιο). Η τελευταία, ήταν η μούσα του καλλιτέχνη, όμως μερικά χρόνια μόνο έμεινε μαζί του.
Αφού ζωγράφισε μια πολύ μεγάλη εικόνα, αυτή της "Σταύρωσης του Ιησού" στον ναό του Αγίου Στεφάνου, καθώς και την "Αγία Τριάδα" στο Μητροπολιτικό ναό της πρωτεύουσας του Μεξικού, αφού απέκτησε δηλαδή φήμη μέσα από την τέχνη του, δεν άργησαν να τον προσεγγίσουν άνθρωποι από το Καπιτώλιο, για να του ζητήσουν να εργαστεί σ΄ αυτό, όπως κι έγινε. Δούλευε μάλιστα ώρες ατέλειωτες πάνω στις σκαλωσιές, ώστε να έχει το Καπιτώλιο την σημερινή μορφή και αίγλη του, παγκοσμίως. Πληρώθηκε σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες από το λογιστικό τμήμα του Καπιτωλίου, για το συνολικό έργο του μέσα στην πάροδο των ετών με το ποσό των 80.712 δολαρίων.
Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, που τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μέσα στην μοναξιά και την φτώχεια, ποτέ δεν έπαψε να ζωγραφίζει για το Καπιτώλιο, ακόμα κι όταν ήταν άρρωστος. Τις τελευταίες δε, πινελιές του τις έβαλε, άρρωστος αλλά πάντα επάνω στις σκαλωσιές του Καπιτωλίου, 4 μήνες και 19 ημέρες, πριν από τον θάνατο του. Πέθανε το 1870.

Οι τοιχογραφίες του είναι:
1) Η θαυμάσια αυτή εικόνα με τις ακόμα θαυμασιότερες διακοσμητικές κορνίζες φτιαγμένη σε Buono fresco που βρίσκεται στην Προεδρική Αίθουσα στο Senate Annex και παριστάνει την Νομοθεσία.
2) Thomas Jefferson. Από τις λίγες ελαιογραφίες του Μπρουμίδη σε ξηρό τοίχο στο Καπιτώλιο. Βρίσκεται στην αίθουσα του Προέδρου και θεωρείται το καλύτερο από τα πορτραίτα, που βρίσκονται στην αίθουσα αυτή.
3) Η εικόνα του Βενιαμίν Φραγκλίνου βρίσκεται στην Αίθουσα του Προέδρου. Θαυμάζουμε κι εδώ την τέχνη του Μπρουμίδη, να κάνει έτσι τις διακοσμίσεις του, ώστε να δίνουν την εντύπωση γλυπτού, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε στην κορνίζα του πίνακα και ιδιαίτερα στις δύο ζωγραφισμένες κολόνες.
4) Το σύμπλεγμα που παριστάνει αλληγορικά την βιομηχανία, βρίσκεται στον ουρανό του θόλου. Και εδώ το κεντρικό πρόσωπο, ο Ήφαιστος είναι παρμένο από την Ελληνική μυθολογία.
5) Από τον Όλυμπο στο θόλο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ. Η θεά Αθηνά, ενώ συζητάει με τον φιλόσοφο Benjamin Franklin τον εφευρέτη του τηλέγραφου Morse, και τον εφευρέτη του ατμόπλοιου R. Fulton σε μια αλληγορία για τις τέχνες κα τα γράμματα.

Ο Γερουσιαστής Voorhees στις 24 Φεβρουαρίου του 1880 αναφέρει:

«Θα μου επιτρέψετε να κάνω μικτή μνεία της θαυμαστής ιδιοφυίας, που επί τόσο πολύ χρόνο, τόσο ευγενικά και τόσο ωραία είναι συνυφασμένη με το Καπιτώλιο. Πέθανε φτωχός, χωρίς να έχει ούτε αρκετά χρήματα για να ταφεί το εξασθενημένο του κορμί, και εν τούτοις πόσο πλούσια κληρονομιά άφησε στην παρούσα και στις μέλλουσες γενιές! Σχεδόν περισσότερο του 1\4 του αιώνα πέρασε ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους από το υπόγειο μέχρι τον θόλο, αφήνοντας δημιουργίες αθάνατης ομορφιάς, οπουδήποτε ακούμπαγε το χέρι του. Οπουδήποτε στάθηκε μπροστά σε ένα πανό ή σε οποιοδήποτε μέρος του ταβανιού αιωρείτο, εκεί αναπηδούσαν οι λαμπρές δημιουργικές μορφές του γόνιμου και γιομάτου μόρφωση εγκεφάλου του. Ο Μπρουμίδης κατά τις ημέρες του θανάτου του ασχολείτο με εκείνο που θεωρούσε το μεγαλύτερο έργο της ζωής του. Με την μαγική δύναμη της μεγαλοφυΐας του ζωγράφιζε στον θόλο του Καπιτωλίου τις πολύχρωμες σελίδες της Ιστορίας. Πολύ σύντομα κάποιο μνημείο σε κατάλληλη θέση στο Καπιτώλιο θα στηθεί στην μνήμη του. Ωστόσο, δεν έχει καμία αξία, εάν εμείς ή εκείνοι που θα έλθουν μετά από εμάς, κάνουμε κάτι για να διαιωνίσουμε την μνήμη του. Την δουλειά αυτήν την κάνουν οι τοίχοι του Καπιτωλίου και όσο αυτοί θα στέκονται όρθιοι όχι μόνον θα διατηρούν το όνομα του καλλιτέχνη αυτού πάντοτε νωπόν αλλά και θα το μεγαλώνουν…»

Painted in 1865 by Constantino Brumidi, the Apotheosis of Washington in the eye of the U.S. Capitol Building's Rotunda depicts George Washington rising to the heavens in glory, flanked by female figures representing Liberty and Victory/Fame and surrounded by six groups of figures. The fresco is suspended 180 feet above the Rotunda floor and covers an area of 4,664 square feet.

Αrmored Freedom, sword raised and cape flying, with a helmet and shield reminiscent of those on the Statue of Freedom, tramples Tyranny and Kingly Power; she is assisted by a fierce eagle carrying arrows and a thunderbolt.

Minerva, goddess of wisdom and the arts of civilization, with helmet and spear, points to an electric generator creating power stored in batteries, next to a printing press, while inventors Benjamin Franklin, Samuel F. B. Morse, and Robert Fulton watch. At the left, a teacher demonstrates the use of dividers.

Neptune, god of the sea, holding his trident and crowned with seaweed, rides in a shell chariot drawn by sea horses. Venus, goddess of love born from the sea, helps lay the transatlantic cable. In the background is a form of iron-clad ship with smokestacks.

Mercury, god of commerce, with his winged cap and sandals and caduceus, hands a bag of gold to Robert Morris, financier of the Revolutionary War. On the left, men move a box on a dolly; on the right, the anchor and sailors lead into the next scene, "Marine."

Vulcan, god of the forge, stands at his anvil with his foot on a cannon, near a pile of cannon balls and with a steam engine in the background. The man at the forge is thought to represent Charles Thomas, who was in charge of the ironwork of the Capitol dome.

Ceres, the goddess of agriculture, is shown with a wreath of wheat and a cornucopia, seated on a McCormick reaper. Young America in a liberty cap holds the reins of the horses, while Flora gathers flowers in the foreground.

Christopher Columbus disembarks from the Santa Maria on a plank, greeted by Native Americans. This is the first of four scenes of Spanish conquest. Brumidi's central figure seems to have been inspired by a statue of Columbus by Luigi Persico, which was then at the east central steps of the Capitol. (1492)

The Spaniard Hernando Cortez, conqueror of Mexico, enters the Aztec temple in 1519. He is welcomed by Emperor Montezuma II, who thought Cortez was a god. The calendar stone and idols are based on sketches that artist Constantino Brumidi made in Mexico City. (1520)

The Spanish conqueror of Peru, Francisco Pizarro, leading his horse, pushes through the jungle searching for El Dorado, the mythical land of gold. Pizarro eventually captured the Inca capital, Cuzco. (1533)